Vanuit Penang zijn we naar de Cameron Highlands vertrokken. Dit gebied staat bekend om het hoogste hillstation in Maleisie, z'n theeplantages, aardbeien en allerlei andersoortige gezonde dingen :) De Cameron Highlands liggen, zoals het de naam doet vermoeden, een stuk hoger dan de kust van Maleisie, waardoor het ook een stuk koeler is. Een goede afwisseling na het drukkend warme Penang.

Ons onderkomen Daniel's lodge, een smoezelig hostel gerund door een Chinees gezin, was geweldig. Met een grote selectie gekopieerde dvd's, een gezellige bar, en hele lieve medewerkers had het een hele relaxte sfeer. Voor dinsdag hadden een een trekking geboekt bij een lokale gids Kali. Kali is een vitale 65-jarige Maleisier met een conditie waar topsportend Nederland nog een puntje aan kan zuigen. Onder zijn begeleiding zijn we met nog 9 andere backpackers de jungle van de highlands ingetrokken. Kali bleek erg veel te weten over de jungle, en kon wonderlijk vertellen over planten, lianen, bloemen en het rotan waar onze stoelen van gemaakt worden. De tocht was uitputtend! We hebben in 8 uur meer dan 20 kilometer geklommen (echt steil!) en weer afgedaald en aan het eind van de dag waren we helemaal stuk.

Na ongeveer 6 kilometer kwamen we aan bij een grote theeplantage waar we verse thee hebben gedronken. We dachten dat we er al een heel zwaar stuk op hadden zitten, maar zo bleek we waren pas net begonnen. Door de brandende zon beklommen we de steile paadjes van theeplantage, waar de gewone Maleisier al niet meer wil werken omdat het werk zo zwaar is. Eenmaal bovenaan hadden een prachtig uitzicht! Toen gingen we de dichte jungle weer in. Kali vertelde ons dat we een route liepen die niet op de kaart stond, er was wel een pad maar met een groot mes kapte hij de in de weg hangende planten voor ons weg. Het was echt een hele ervaring, die na enige tijd wat claustrofobisch werd. Na 7 uur lopen kwamen we aan bij de een waterval, ondertussen stonden bij Marlies de tranen in haar ogen van uitputting en hadden ook Mayonne's voeten niet veel zin meer. Na een erg verkoeldende duik (lees: ijs- en ijskoud), begon het keihard te regenen! Snel een poncho aan, die niet veel hielp tegen de zware jungleregenval, en weer verder. Na 10 minuten geschuild te hebben, werd er geconstateerd dat de regen waarschijnlijk voorlopig niet zou stoppen dus dat we net zo goed door konden gaan. Marlies had er ondertussen weer helemaal zin in 'Dit voelt als Nederland!', terwijl Mayonne het nu helemaal niet meer zag zitten 'Ik ga gewoon heel snel lopen!'. Na een paar kilometer en ondertussen helemaal doorweekt kwamen we aan bij een vriend van Kali die ons wel met z'n pick-up truck naar huis wilde brengen. Dus even later zaten we heel dankbaar met z'n 10-en opgepropt in de laadbak te vechten over wie er straks het eerst mocht douchen.

Nadat we allemaal gedouched waren zijn we lekker gaan eten in een klein restaurantje. We hebben daar ge-Steamboat, de Aziatisch versie van gourmetten en fonduen. Je krijgt een grote kokende pan soep (kan in meerdere smaken) en heel veel dingen om daar in te doen. Ik kan het niet echt veel beter uitleggen, maar de foto's verduidelijken het misschien iets meer. Het was echt heerlijk!! Na, net als bij gourmet/fondue, veel te veel gegeten te hebben, hebben we met z'n allen de drankafdeling van de lokale supermarkt geplunderd en zijn we bij het kampvuur bij de bar in ons hostel gaan zitten.

De volgende ochtend werden we wakker met bonsende koppijn en een erg droge mond, oftewel een kater op z'n best (de aangeschafte alcohol was dat ook spotgoedkoop, dus wat verwacht je...). We hebben de hele dag binnen films gekeken, gelezen en geslapen. Luie dagen zijn echt heel relaxed als je niet het idee hebt dat je moet studeren. De volgende dag zwaaiden we onze nieuwe vrienden weer uit en vertrokken we naar Taman Negara, het grootste nationale park van Maleisie.

Liefs,
Marlies & Mayonne