En toen was het zo ver: Nederland - Italie! Vanwege de avondklok in Laos, moesten we in het hostel wachten tot na twaalven zodat we konden uitbreken uit het hostel, en de deur open konden laten, zodat we ere en paar uur later weer in konden. Om 1 uur slopen we naar beneden, en liepen we door het volledig verlaten Luang Prabang naar de enige kroeg die nog open was. Daar zaten een stuk of 40 mensen te wachten op de wedstrijd. Na een uitgebreide toast op Marlies haar verjaardag, want bij ons was het ondertussen alweer 10 juni, begon de spannende maar geweldige wedstrijd. En 2 uur later kwamen we moe maar superblij weer thuis en konden we lekker gaan slapen..

Althans.. slapen? Na 2 uur ging om 6 uur de wekker alweer. Zucht.. Steun.. We gingen met de Slow Boat richting de Thaise grens. Na een heerlijk ontbijt op bed en cadeautjes (wat is Mayo toch een lief vriendinnetje!), tas ingepakt en richting de boot. De boot doet er in total 20 uur over om bij Huay Xay te komen, die wordt verdeeld over twee dagen, en tussendoor slaap je een nacht in Pakbeng. Je vaart twee dagen door de prachtigste natuur heen, maar na een paar uur heb je dat wel gezien. Dus breng je de dagen door met slapen, eten, muziek luisteren, lezen en spelletjes doen. In Pakbeng ‘s avonds nog uitgebreid uit eten geweest met een hele groep backpackers om Marlies d'r verjaardag te vieren. De volgende dag kwamen we om 19uur aan in Huay Xay, de grensplaats met Thailand. Vanuit hier gingen we de volgende dag de Gibbon Experience doen.

The Gibbon Experience is een ecoproject in het Bokeo Reservaat in Noord-Laos. Het is opgezet door een creatieve en bevlogen Fransman. Hij heeft aan de randen van de jungle in 6 bomen enorme boomhutten gebouwd. ‘s Ochtends vertrokken we met een 4x4 met onze groep van 9 mensen richting het reservaat. Na drie uur rijden kwamen we aan bij de rivier die het begin vormde van de dirt-road naar het reservaat. Het had de vorige dagen flink geregend, de rivier stond redelijk hoog, maar gelukkig kon de jeep en nog net doorheen om ons naar de overkant te brengen. Vanaf daar gingen reden we door de dikke modder verder, na 10 minuten stonden we muurvast, dus allemaal de auto uit en duwen! Na 5 minuten was de auto weer in beweging en zaten we allemaal onder de modder. 10 minuten later hetzelfde verhaal. Na 2 en een half uur zei de chauffeur niet meer verder te kunnen en gingen we dus te voet verder. Al wadend door riviertjes, hele stukken op blote voeten, een flinke plensbui en een uur durende klim door de jungle kwamen we aan bij het basiskamp. Daar kregen we uitgebreide instructies over het gebruik van de ziplines. Want door een groot deel van de jungle zijn over de boomtoppen kabelbanen gespannen zodat je met behulp van een tuigje van boomtop naar boomtop kan tokkelen! Na ons in ons tuigje gehezen te hebben, vertrokken we naar onze slaapplek voor de nacht, de boomhut. Carabiner aanhaken en zip.. Daar zoef je dan door de hoge bomen heen, met een adembenemend uitzicht om je heen. Echt zo gaaf!

De boomhut was geheel zelfvoorzienend, en van alle luxe voorzien. Het water werd uit een naburige bron gepompt en zo kon je op 100 meter hoogte heerlijk douchen in de buitenlucht met uitzicht op de onderliggende vallei. Het eten werd ‘s avonds langs gebracht. En iedereen had een heerlijk bedje. Van boomhut 1 naar boomhut 6 is het 6 uur lopen en zippen. Dus de meesten mensen verbleven in boomhut 1. Na ‘s middags nog een paar uur rond gezipt te hebben ging de zon vrij snel onder en kwam de jungle tot leven. Wat een geluid. Zo prachtig!

De volgende ochtend werden we om 6 uur gewekt om op zoek gegaan naar de met uitsterven bedreigde gibbons die alleen nog in het Bokeo reservaat voorkomen. Met een locale gids hebben we een uur door de jungle gelopen en gezocht naar de gibbons, maar door de regen bleven ze jammer genoeg weg. De andere besloten om voor het ontbijt nog even snel wat ziplines te nemen, maar wij besloten terug te gaan naar de boomhut met de gidsen. Terug in de boomhut begonnen de gibbons opeens te zingen (hier staan ze bekend om). Een geweldig concert, wat een beetje lijkt op de sirene de eerste maandag van de maand in Nederland. Vanuit de boomhut konden we ze in de verte door de bomen zien slingeren, zo gaaf! De rest van de dag heeft het vooral geregend, en hebben we door de jungle heen gezipt en gehiked. Wat ultiem zwaar was. Na vele valpartijen en bloedzuigersaanvallen, kwamen we ‘s avonds weer moe maar voldaan terug in de boomhut. Daar met de hele groep gegeten, en de hele avond gekaart.

De volgende morgen was het alweer tijd om terug te gaan. De laatste ziplines werden genomen, en vol goede moed vertrokken we naar het basiskamp. Het had de hele nacht geregend , dus we hadden het sterke vermoeden dat de jeep die ons moest komen halen niet over de rivier zou kunnen komen. Al snel werd ons vermoeden bevestigd en bleek dat we 7 uur moest lopen richting de rivier. De hike was superzwaar doordat je door diepe modder loopt, en steile bergen opklimt en weer afdaalt. Door de regen is alles superglad dus moet je uitkijken dat je niet onderuit ging. Na 6.5 uur kwamen we aan bij de rivier. Alles deed pijn en we waren kapot. De brug over de river bleek een heel stuk ten noorden te liggen van waar de auto door de rivier ging, maar we hadden geen zin meer om te lopen, dus dan maar dwars door de snelstromende rivier met onze tassen boven ons hoofd. Dit kon natuurlijk niet goed gaan, en Marlies gleed uit halverwege de rivier. Haha, helemaal doorweekt, maar wel verkoelend. Aan de overkant stond er heerlijke nasi voor ons klaar en aan toen de laatsten de rivier getrotseerd hadden reden we terug naar Huay Say.

Daar zijn we ‘s avonds nog met de gehele groep uit eten geweest, en de volgende dag vertrokken we met Annie en Tom (Engeland) richting Thailand voor de laatste 3 weken van onze reis.

Liefs,

Marlies & Mayonne