De treinreis naar Yogya duurde bijna 8 uur. Het leuke van reizen met de trein hier is dat, behalve het uitzicht, er ook veel in de trein gebeurt tijdens de reis. Bij elke stop komen er zeker 20 mannen en vrouwen aan boord om tijdschriften, koude drankjes, allerlei soorten snacks, complete maaltijden en speelgoed voor kinderen te verkopen. Na 2 minuten gaat de trein weer verder en dan haasten alle verkopers zich weer uit de trein. In Yogya besloten we om onszelf eens een weekje te verwennen en te gaan slapen in een luxe hotel, met zwembad, een warme douche, gratis internet en ontbijt, dit alles kost ons per persoon nog geen 5 euro per nacht :) We hebben dus allebei ruim een half uur onder de warme douche gestaan en voelden ons weer helemaal schoon. ‘s Avonds zijn we gaan eten bij ViaVia, een leuk restaurantje waar expositieruimte aan locale artiesten en verschillende tours en cursussen wordt aangeboden in samenwerking met de locale bevolking. Een leuk initiatief waar de lokale bevolking van meeprofiteerd.

Woensdag hebben we de hele dag in het Kraton doorgebracht; een door een muur omringde wijk in Yogya waarin zo'n 25.000 mensen wonen met als middelpunt het paleis van alweer de 10e sultan. Op de binnenplaats van het paleis hebben we gekeken naar een Wajang Golek-show (soort poppenkast met houten poppen), begeleid door zogenaamde Gamelan-muziek (soort aritmisch geklingklang op enorme klokkenspelen). Omdat we meer over het paleis te weten wilden komen vroegen we een gids ons rond te leiden. Deze vrouw kon ons veel vertellen over de recente sultan (de eerste die maar 1 vrouw heeft, ‘een hele moderne man dus!'), maar nog meer over de 9e sultan die in '88 is overleden.. Een groot deel van het museum is gewijd aan deze man omdat hij regeerde ten tijde van het onafhankelijk worden van Indonesië. Hij bleek in Leiden te hebben gestudeerd en omdat zijn Hollandse medestudenten zijn naam niet konden uitspreken kreeg hij de bijnaam Henkie (of Henkiepenkie, zoals onze gids hem met een ontdeugend glimlachje noemde). Op een van de foto's in het museum was Henkie te zien met zijn middelbare school klas, bleek dat hij op het Stedelijk Gymnasium in Haarlem heeft gezeten, te grappig!

Na het paleis de even beroemde als beruchte vogeltjesmarkt bezocht. De plaatselijke bevolking houdt enorm van zangvogeltjes en die zijn hier dan ook in alle soorten en maten te koop. Naast zangvogels ook hanen, duiven, zwanen en uilen, allemaal in veel te kleine smerige kooitjes. Even verderop de markt bleek dat er niet alleen vogels te koop waren maar hamsters, konijnen, fretten, reptielen, katten, honden (schattige puppy's), apen en zelfs vleermuizen (voor consumptie: er wordt geloofd dat het eten van vleermuisvlees astma verhelpt!), allemaal gehouden onder embarmelijke omstandigheden. Een trieste bedoeling, maar wat doe je eraan?!

De volgende dag een bus gepakt voor een uitstapje naar de Borobudur: een van de grootste buddhistische monumenten ter wereld, gebouwd zo'n 1400 jaar gelegen in een valei tussen drie vulkanen. Het eeuwenoude bouwwerk is erg indrukwekkend en eenmaal op de top is het uitzicht adembenemend. Al is het laagseizoen, wij waren niet de enigen die de Borobudur bezochten. Een hele kudde jonge middelbare scholieren was losgelaten rond het monument en moesten toeristen interviewen over Indonesië voor de schoolopdracht 'Your first experience with tourists'. We hebben zeker zes keer hetzelfde rijtje vragen beantwoord (‘What is your name?', ‘What do you think Indonesia?', ‘You have souvenir from your country?' enz.), twintig handtekeningen gezet en zijn met hele klassen op de foto geweest. Het laatste jongetje wat ons interviewde had het professioneel aangepakt en was gewapend met een bandrecorder, slimmerd! De manier waarop hij het gesprek afsloot was misschien wel het allerschattigst: 'Thank you, miss, for your time, thank you for coming to my country and thank you for not being afraid of terrorists in my country.'

‘s Avonds na terugkomst in Yogya wilden we een traditionele Javaanse dansvoorstelling bezoeken maar toen we aankwamen op de plek waar we deze voorstelling vermoedden, bleek deze tijdelijk niet te worden uitgevoerd. Een vrouwtje kon ons vertellen dat het theater ernstig beschadigd was geraakt tijdens een aardbeving kort geleden en dat het net weer was opgeknapt. Ze bleek de danslerares te zijn en was net klaar met de training van twee leerlingen. Ze vond het vervelend dat ze ons moest teleurstellen en vroeg de meisjes of ze voor ons nog een dans wilden doen. Dit vonden ze geen probleem en zo kregen we een korte privédemonstratie van de Javaanse dans, erg bijzonder!

De volgende dag stond in het teken van het verzorgen van de innerlijke en uiterlijke ik. Bij Viavia hadden we een ‘Jamu and massage-tour' geboekt. Jamu is natuurlijk geneesmiddel gemaakt van kruiden en specerijen zoals gember, curcuma, kruidnagel en kaneel en de Javanen geloven dat ze bijna elke aandoening ermee kunnen behandelen; van impotentie tot kanker. U'ud, onze tourguide, nam ons eerst mee naar de markt om ingredienten te kopen en vervolgens gingen haar huis waar we jamu gingen maken van curcuma en warm water wat het lichaam zuivert. Ook nog een gezichtsmaskertje gedaan van gestampte rijst en water; wat nou Nivea Visage?! Vervolgens op naar de massage. Deze werd gegeven door blinde oude vrouwtjes die deel uitmaakten van een project om mensen met een visuele handicap aan werk te helpen. De vrouwtjes zagen er breekbaar en erg oud uit, maar ze waren ijzersterk! Dit in combinatie met het feit dat ze blind waren maakte he teen interessante ervaring... ‘s Avonds deden we de kookcursus waar we gele rijst, saté, èchte pindasaus, gecarameliseerde tempé, krupuk en sambal oelek hebben leren maken. Na afloop mochten we het natuurlijk opsmikkelen, lekkerrrrr!

De dag erop naar Prambanan, een verzameling Hindu-tempels, met voor iedere god een eigen. Avontuurlijk als we zijn huurden we een scooter om er te komen. Dit was een spannende maar vooral mooie rit van een uur door de omgeving rond Yogya. Aangekomen bij de temples bleken we niet de enige belangstellenden; naar enkele andere toeristen was een heel corps mariniers uit Surabaya op uitje en die wilden natuurlijk allemaal met ons op de foto, te grappig! ‘s Avonds naar een Wajang schaduwspel geweest begeleid door een gamelan-orkest van zo'n 15 man. We bleken de enige aanwezigen en hebben dus wederom van een privévoorstelling mochten genieten. Helaas staan de poppen het grootste deel van de show stil en verteld de poppenspeler het verhaal (in het onverstaanbaar Javaans) waardoor het al snel saai wordt, dua na anderhalf uur hebben we onze stoeltjes verplaatst naar de achterkant van het doek om de poppenspeler en het orkest in actie te zien, heel gaaf!

De dag erop hebben we Yogya verlaten en kwamen we na een lange en vermoeiende reis aan bij de Bromo-vulkaan. Na aankomst meteen naar bed want om 4 uur vertrokken we naar een uitzichtpunt vanwaar we de zonsopgang over de Bromo-vallei gingen meemaken. Dat was het vroege opstaan meer dan waard; de vallei veranderde in een magische wereld waar Tolkien wel eens z'n inspiratie vandaan zou kunnen hebben. Na honderd foto's doorgereden naar de valley waar we te pony naar de rand van de krater redden om daar de penetrante zwaveldampen op te snuiven, fantastisch! Om 9 uur waren we alweer klaar voor vertrek naar Bali waar Mayo's papa en mama op ons wachtte!

Liefs,

Marlies & Mayo