Na de 3 daagse trip over de Mekong Rivier kwamen we vorige week dinsdag aan in de hoofdstad van Cambodja: Phnom Penh. Tijdens de Mekong-trip ontmoette we Shelley (brits meisje) en met haar besloten we een kamer te delen. Na een goede nacht te hebben geslapen gingen we de volgende ochtend op weg naar the Royal Palace, recidentie van koning Norodom Sihamoni. Dit paleizencomplex lijkt veel op dat in Bangkok, met een enorme troonzaal, een pagode en allerlei bijgebouwtjes. Een van de meest opvallende en grappige dingen was het standbeeld van koning Norodom te paard, geschonken door Frankrijk in 1875. Het is namelijk niet koning Norodom op dat paard, het is Napoleon met het hoofd van de koning! Die Franse gierigaards hebben dus gewoon een oud beeld van Napoleon afgestoft om er vervolgens een ander hoofd op de kleien en weg te geven aan één van hun koloniën...

De volgende dag hadden we een emotioneel zwaar programma met een bezoek aan S-21 ende Killing Fields.

Eerst even een stukje geschiedenis: tijdens de oorlog in Vietnam tussen 1965 en 1975 gebruikte de Viet Cong en het Noord-Vietnamese leger Cambodja als basis om de Zuid-Vietnamese regering aan te vallen. De Amerikanen waren het hier niet mee eens en begonnen met geheime bombardementen op Cambodja. Dit koste 250.000 Cambodjanen het leven en wakkerde de haat jegens de Verenigde Staten aan. Dit gaf de Khmer Rouge (de extreem communistische guerilla-beweging geleid door Pol Pot (de man heette eigenlijk Saloth Sar maar noemde zichzelf Pol Pot, wat staat voor Political Potential)) een mogelijkheid mensen te recruteren en na het einde van de Vietnamoorlog Phnom Penh binnen te dringen en de macht over te nemen. Het doel van de Khmer Rouge was om Cambodja te hervormen tot een Maoistische agrarische samenleving. In de dagen nadat de Khmer Rouge de macht over had genomen dwongen ze iedereen de steden en dorpen te verlaten en naar het platteland te trekken om daar als slaven op het land te werken. Degenen die op welke manier dan ook in opstand kwamen werden direct geëxecuteerd. Elk contact met de buitenwereld werd afgebroken. In de ideale staat volgens Pol Pot leefden geen hoogopgeleide mensen. Iedereen die had gestudeerd, een tweede taal sprak, een hoge functie had, geen eelt op z'n handen had of zelfs ook maar een bril droeg werd met familie en al opgepakt, onder gruwelijke omstandigheden gevangen gehouden, gemarteld en uiteindelijk geëxecuteerd. In totaal hebben tijdens de bijna 4 jaar durende periode van het regime zo'n 2 miljoen Cambodjanen de dood gevonden.

S-21 (Security Prison 21) of Tuol Sleng is een voormalig middelbare schoolgebouw dat tijdens het regime werd gebruikt door de Khmer Rouge om mensen gevangen te houden en te martelen. In totaal hebben er 17.000 mensen gevangen gezeten. Nu is het een museum wat herinnert aan de zwarte bladzijde in de Cambodjaanse geschiedenis. De gevangenis is behouden in de staat waarin de Khmer Rouge het in 1978 achterliet waardoor het een confronterende ervaring was erdoorheen te lopen. Van elke gevangene werd bij aankomst een foto gemaakt en deze hangen nu door het hele museum. Ook zijn de celblokken en martelwerktuigen nog aanwezig. Afschuwelijk om je voor te stellen wat voor gruwelijkheden en zich binnen de muren van dit gebouw afspeelden. Na de gevangenis bezochten de Killing Fields; een terrein even buiten de stad waar de gevangen naartoe warden gebracht om vervolgens te worden geëxecuteerd en in ondiepe kuilen te worden begraven. De lichamen uit 80 massagraven zijn opgegraven en de botten en schedels zijn nu onderdeel van een monument bij de toegang tot de Fields. Nog dagelijks worden botten en kledingstukken gevonden doordat erosie en regenval deze blootleggen. Het bezoek aan de school en de Killing Fields was natuurlijk enorm indrukwekkend en doet je afvragen hoe dit soort dingen kunnen gebeuren. De gids die ons rondleidde over de Killing Fields zei: ‘Pol Pot wilde alle intelligente mensen in Cambodja uit de weg ruimen, hij had het beste met zichzelf kunnen beginnen...' Vietnam verjaagde uiteindelijk de Khmer Rouge uit Cambodja en Pol Pot en zijn mannen vluchtten de jungle van Thailand in. Hij werd nooit berecht en tot zijn dood in 1998 (pas 10 jaar geleden!) zijn de Cambodjanen bang geweest dat hij terug zou komen. Niemand wilde zich nog laten opleiden wat tot gevolg had dat het land jaren stil heeft gestaan.

Onze laatste dag in Phnom Penh hebben we het Nationale Museum en enkele temples bezocht. De dag erop vertrokken we vroeg met de bus naar Siem Reap.Hiervandaan kun je een van de zeven wereldwonderen bezoeken: de tempels van Angkor. Dit tempelcomplex werd gebouwd tussen 802 en 1432 en vormt het hart en ziel van het koninkrijk Cambodja. We kochten een toegangspas en onze tuktukchauffeur bracht ons naar de eerste en gelijk ook de bekendste tempel: Angkor Wat. Het is het grootste religieuze bouwwerk ter wereld en het best bewaard gebleven van alle Angkor tempels. Het werd gebouwd ter verering van Vishnu (een Hindu god) en vormt de tombe van koning Suryavarman de 2 ^e. Het was machtig om door dit eeuwenoude bouwwerk te lopen wat je al zo vaak op plaatjes had gezien. Volgende tempel op het programma was de Bayon tempel, de vreemdste van allemaal. De 216 enorme gezichten die onderdeel zijn van de tempel kijken in elke richting wat ultieme macht uitstraalt met een tikkeltje menselijkheid. Deze tempel maakte door zijn absurditeitde meeste indruk op ons. Na nog wat kleinere tempels te hebben gezien gingen we naar het laatste hoogtepunt van de dag: Ta Prohm, oftewel de Tomb Raider (film/computerspel)tempel. Het begon licht te regenen maar toen we door de bush bij de tempel aankwamen bleek dit een enorm mystieke sfeer te creeën rond de tempel. Omdat deze verscholen ligt in de dichtbegroeide jungle kreeg je het gevoel in een sprookjeswereld te zijn beland. Hier en daar moet de oude ruïne wijken voor enorme bomen waarvan de wortels zich een weg banen dwars door muren en bouwsels heen, heel gaaf!

Na deze lange dag besloten we ‘s avonds nog een drankje te doen in Siem Reaps bekendste bar met de toepasselijke naam Angkor What?! Hier hadden we afgesproken met Ieren Pat en Paul (ontmoet in Hoi An, Vietnam) en Shelly en Karen (ontmoet in Phnom Penh). Pat bleek de volgende dag jarig dus moesten we zeker tot middennacht blijven om dit te vieren. Het was erg gezellig, maar helaas ging de volgende ochtend om half 5 de wekker: we gingen de zonsopgang bekijken over Angkor Wat. Lichtelijk katerig hezen we onszelf om 5 uur in de tuktuk... De zonsopgang was geweldig en we waren blij dat we onze moeheid hadden weten te trotseren. Ook vandaag stond er weer een groot aantal mooie tempels op het programma en na dit netjes afgewerkt te hebben waren we blij dat we weer ons bedje in konden. Na een heerlijk middagdutje met iedereen afgesproken voor het verjaardagsdiner van Pat, ware het niet dat Pat en Paul de avond ervoor zo dronken waren dat ze zich van die afspraak niets meer konden herinneren...

Vandaag is onze laatste dag in Siem Reap. Vanmiddag hebben we maar weer eens een kookcursus gedaan (we ownen inmiddels zowel de Indonesische keuken als de Vietnamesche als de Cambodjaanse!). Erg leerzaam en lekker! Morgen vertekken we naar Kompong Cham om vandaaruit de volgende dag door te reizen naar het zuiden van Laos (ons laatste land alweer) voor een bezoekje aan de 4000 Islands.

Liefs,

Marlies & Mayo