We vertrokken vrijdagmorgen vroeg vanuit Ko Lanta. Na een hele lange busreis en een paar keer overstappen kwamen we aan in Maleisie! We reden door naar Penang, een eiland aan de westkust van Maleisie, wat verbonden is met het vasteland door een lange brug. Wij gingen slapen in Georgetown de hoofdstad van het eiland. Tegen de tijd dat we ingecheckt waren in een guesthouse (onze eerste aircon kamer (!), voor 1 nachtje weliswaar, want dit was de laatste kamer in het hostel) was het 20.00uur en waren we erg hongerig!

Georgetown is heel multicultureel, vele religies leven hier zij aan zij. Er is Chinatown met z'n Chineze tempels en restaurantjes en Little India met haar Hindoestaanse tempels en curry eetstandjes. Verder vind je hier nog Boeddhistische tempels en Islamitische moskeeen en Protestantse kerken. Een kleurijke gemeenschap dus, met vele heerlijke eetplekjes om uit te kiezen. Op weg naar de Chineze nightmarket waar we wilden gaan eten, kwamen we langs een chinese tempel waar veel herrie vandaan kwam. Op het plein voor de tempel bleken kinderen aan het oefenen zijn voor de leeuwendans die zij met chinees nieuwjaar (8 februari) zouden gaan uitvoeren. Het was een erg leuk gezicht. Een iets wat hyperactieve medewerker van de tempel legde ons in vloeiend engels uit wat alles inhield en waar het vandaan kwam. Hij liet ons de basisstapjes zien, en we moesten het allemaal van hem nadoen zodat hij het op z'n camera kon filmen. Echt heel grappig. We kregen de leeuwendans kostuums aan, althans alleen de kop en mochten oefenen. De man was helemaal in z'n element. Wij vonden het wonderlijk om naar hem te kijken, maar hadden nog steeds heel erg honger! Dus na een half uur naar de ins en outs van de leeuwendans te hebben geluisterd, zijn we weer verder gegaan.

De nightmarket was een geweldige ervarig, wat een hectiek. Een plein vol met etende en drinkende Chinezen, omringd door wel 20 verschillende kraampjes met allemaal andere gerechten, en in het midden een podium met een zangeres die Chineze liederen ten gehore brengt (heeft veel weg van foute karaoke). We hebben iets besteld wat geen hond leek te bevatten en zijn ertussen gaan zitten. We kregen een soort van noodlesoep met kip en ei en twee stokjes en een soeplepel. Mayonne kon nog redelijk met stokjes overweg, maar Marlies was natuurlijk weer erg aan het klungelen, wat leidde tot veel bekijks en lachende Chinezen. Ach ja, maar lief glimlachen en blijven proberen. Na een uur had ook Marlies haar soep op en zijn we terug gegaan naar het hostel en lekker gaan slapen.

Zaterdag lekker ontbeten bij een bakkertje om vervolgens richting Komtar tower te vertrekken. Komtar is de hoogste toren van Penang, en bevat behalve kantoorpanden ook een winkelcentrum. We wilden eigenlijk alleen even naar de tourist information, maar dachten ook nog even naar de bovenste verdieping te gaan om het uitzicht te bekijken. Dit bleek moeilijker dat gedacht. We vroegen aan een medewerker de weg en hij bracht ons via allelei weggetjes naar de liften, ondertussen hadden wij zoiets van 'Nou als het zo lastig is, hoeft het niet hoor..' Maar deze man had er z'n zinnen op gezet ons naar de bovenste verdieping te brengen. Eenmaal boven moesten we 15 Ringit (= 3 Euro) betalen om naar het uitzicht te kijken. Voor dit geld kregen we allemaal kortingsbonnetjes, een gratis welkomsdrankje en 2 gratis postcards! Het uitzicht was een redelijke tegenvaller achter de ongewassen ramen, maar de situatie was erg grappig. Ze hadden zelfs een soort van winkeltje en een restaurant, allemaal erg proffesorisch. Bij het teruggaan naar de lift werden we erop gewezen dat we nog twee gratis ansichtkaarten mochten uitkiezen uit hun selectie van allemaal even lelijke en korrelige foto's. Nadat we een 20 minuten later allebei eindelijk de twee minst lelijke kaarten hadden gevonden (want tja, je wilt toch waar voor je geld), dacht de liftjongen ons een plezier te doen door ons toe te fluisteren dat we wel stiekem een derde mochten pakken. Dus wij weer terug om nog eens 10 minuten te dubben over welke kaart nu dan het minst lelijk was.

De rest van de middag hebben we een stadswandeling gemaakt door het oude koloniale deel van Georgetown. In 1786 kreeg de engelse kapitein Francis Light de zeggeschap over dit eiland, nadat hij het geruild voor bescherming van Maleisie door een deel van het engelse leger. Hij maakte van het eiland een basis voor handel, en probeerde daarmee de monopoliepositie die Nederland door overheersing van Melacca (Zuid-Maleisie) op de kruidenhandel had tegen te werken. Het verhaal gaat dat hij z'n mensen aan het werk heeft gekregen door z'n kanon vol te laden met Spaanse zilverstukken en deze af te schieten over de dichtbegroeide jungle. De geldstukken waren voor de gelukkige vinder. Hard werken kon dus goed lonen. Nu weer terug naar ons. We zijn dus langs allerlei gebouwen, forten, en zelfs de begraafplaats waar Fransis Light ligt begraven gewandeld.

's Avonds kwam erminder goed nieuws. Een telefoontje uit Nederland. Wilma, een goede vriendin van de familie van Marlies is onverwachts aan een hartaanval op 52-jarige leeftijd overleden. Dat is even schrikken. Als je zolang weggaat weet dat dit soort dingen kunnen gebeuren, maar als het dan echt gebeurd en zo dichtbij.. Dan voelt het ineens of je echt heel ver weg bent, te ver weg. Na een emotionele avond toch lekker in slaap gevallen.

Vanmorgen (zondag) naar Penang Hill gegaan. Een berg van 800 meter boven zeeniveau, die je met een oud trammetje op kan. Het was een leuk uitstapje. Boven op de berg was het een stuk koeler, wat een goede afwisseling was. We hebben een heel stuk gewandeld en een canopy walk gedaan, dat is een spannendewandeling op soort van touwbrug tussen de boomtoppen. Daarna nog wat gedronken en weer naar beneden. Onderaan de Penang Hill ligt Kek Lok Si; de grootste Boeddhistische tempel van Maleisie. Een enorm complex vol met lichtjes, felle kleuren, boeddha's, lampionnen en ander pracht en praal. Heel veel kitsch, maar door z'n grootsheid toch heel erg indrukwekkend. Je kon door 20 ringit te doneren voor het nieuwe onderkomen van een liggende Boedhha, een dakpan 'kopen' en hier een wens op laten schrijven, deze zal vervolgens op het dak van deze tempel worden geplaatst. Helemaal leuk natuurlijk!

Morgen vertekken we naar de Cameron Highlands in midden Maleisie, daar gaan we wandelen en naar een van de vele thee plantages waar het om bekend staat.

Ons Maleisisch telefoonnummer is: +60 16 4501450

Liefs,

Mayonne & Marlies

Ps. Foto's volgen later!