Na onze heftige hereniging vertrokken we dezelfde avond nog richting Hoi An, het paradijs voor elke shop-a-holic (= vrouw). We namen de nachttrein naar Danang waar we na een redelijk gebroken nacht ‘s ochtends aankwamen. Tijdens het ontbijt in Danang kwam er een man naar ons toe die vertelde over het fenomeen 'Easy Riders' hier in Vietnam en over zijn bedrijfje. Easy Riders zijn een stel motorrijders die toeristen met bagage en al door Vietnam rijden. Het schijnt een geweldige ervaring te zijn, maar door een redelijk strak tijdschema besloten we onze ervaring te beperken tot het stuk tussen Danang en Hoi An, en klommen we dus een half uur laten, nadat onze backpacks zorgvuldig op de motor waren gebonden, achterop bij onze motormannen. Anderhalf uur later kwamen we aan in Hoi An en waren we heerlijk uitgewaaid en afgekoeld.

Hoi An is een UNESCO World Heritage site, en is een van de meest fotogenieke plaatsjes in Vietnam. Het oude stadje ligt aan de rivier en staat vol met oude Chinese shophouses. Het was vroeger een druk handelsstadje. Op dit moment staat het vooral bekend om z'n goedkope kleermakers. In Hoi An kan je alles wat je maar kan bedenken op kleding en schoenen gebied op jouw maat laten maken.. De kleermakers hebben alleen een plaatje nodig en al je maten, en ze proberen het zo goed mogelijk na te maken. Het stadje zit bomvol met schoenenzaakjes en kledingzaakjes. En is zoals ik al eerder zei: een winkelparadijs! De mannen laten hier vooral maatpakken maken voor een schijntje van de Europese prijzen, de vrouwen schaffen volledige garderobes aan. Al snel hadden we een kleermaker gevonden, die een goede naam had, maar deze niet misbruikte om de prijzen te verhogen. En dan begint het leuke.. Ontwerpen kiezen, stof kiezen, aanpassingen maken naar eigen inzicht.. Je kan het zo gek niet bedenken of het kan. Ze maken sijkerbroeken, pakken, jassen, shirtjes enz. En dat allemaal perfect passend. Je wordt volledig opgemeten en al je wensen worden opgeschreven. Vervolgens gaat dat allemaal naar de kleermaker die het naar eigen inzicht zo goed mogelijk voor je maakt, vervolgens kom je terug voor een pasronde, waarbij je weer aan kan geven welke aanpassingen er gemaakt moeten worden, en dan gaat het weer terug naar de kleermaker, enz. Tijdens dit hele proces wordt je overladen met complimentjes en helpen de verkoopsters met het verzinnen van aanpassingen enz. Al met al is het een geweldige ervaring, waar je ook nog eens te goedkope kleding aan overhoud. Dan zijn er nog de schoenen winkels.. Ook hier kies je een model, een stof of leersoort en maken ze schoenen perfect op maat. Van perfecte kopieen van sneakers tot mooie leren laarzen, alles kan. Vooral het sneaker-idee is erg grappig, omdat je dus je eigen sneakers kan ontwerpen met elke kleurencombi en print die je maar wenst. Zoals je uit alles hierboven begrijpt hebben we ons dus behoorlijk uitgeleefd en hadden we aan het eind van de week genoeg aangeschafd of een flink pakket naar huis te verschepen.

Bij het postkantoor in Hoi An zijn ze gespecialiseerd in verschepingen. Bijna niemand verlaat Hoi An zonder een pakket naar huis te sturen. Het verschepen van goederen is namelijk vele malen goedkoper dan het geld wat je moet betalen wanneer je overbaggage hebt op je terugvlucht. Het enige nadeel van het verschepen is de papieren rompslomp. Je moet voor de Vietnamese douane een lijst maken van alle goederen die je verscheept, met de ingeschatte waarde, vervolgens moet je een stuk of 200 keer je adres opschrijven, paspoortnummer enz. Waarna het vervolgens verpakt wordt en gewogen. We hebben zo'n anderhalf uur op het postkantoor gezeten..

Naast het shoppen hebben we natuurlijk ook andere dingen gedaan deze week, al nam het shoppen en passen wel veel tijd in beslag. Onze tweede dag in Hoi An kwamen we toevallig Darren tegen, een van de jongens die we op de toer naar Halong Bay hadden ontmoet. Hij reisde ondertussen weer met andere mensen, en ze vroegen ons mee te gaan naar de bar ‘s avonds. Het was Koninginnenacht, dus natuurlijk moesten we mee. ‘s Avonds gingen we richting de King Kong bar, waar het tussen 22-23 uur Happy Hour is, en je gratis rum en cola krijgt. We hebben echt een geweldig vond gehad dat was voor herhaling vatbaar op Koninginnedag! Het is gek om niet in Nederland te zijn met koninginnedag. Het is zo'n feest wat niemand ter wereld viert, maar wat je eigenlijk niet wil missen! En wij zaten midden in Vietnam en hadden nog geen Nederlander gezien. Om toch een beetje in de sfeer te komen, hadden we het geniale plan opgevat om oranje jurkjes te laten maken, zodat iedereen in ieder geval zou weten dat het Koninginnedag was. De jurkjes waren een paar uur voor het uitgaan klaar, en trots hezen we onszelf in onze outfit. Eenmaal voor de spiegel sloeg de twijfel toe, we waren even vergeten dat oranje echt niemand staat en dat we er met dezelfde outfit echt uitzagen als idioten.. Maarja, het was wel Koninginnedag, alles voor het landsbelang! Dus daar gingen we.. Het was geweldig, de reacties waren super en aan het eind van de avond (= nacht) wist iedreen dat het Koninginnedag was in Nederland!

De volgende dag gingen we op een kleine vakantie van ons vermoeiend winkelavontuur; we gingen duikenrond Cham Island. Cham is een eilanden groep voor de kust van Hoi An waar het massatoerisme nog niet is toegeslagen. Er zijn nog geen resorts en hotels, alleen wat kleine vissersdorpjes. We hebben 2 supermooie duiken gemaakt, waarbij we niet veel grote vissen zagen, maar zwommen rond echt de mooiste en kleurrijkste koralen. Omdat Vietnam als duikbestemming nog niet echt op de kaart staat, zijn de koralen nog niet aangetast en dat is duidelijk te zien. ‘s Avonds overnachtten we als een van de enigen in een tentje op het strand (om ons te beschermen tegen de muggen) met enkel een laken en een rotan matje. Echt heel gaaf!

Terug in Hoi An hadden we nog twee dagen. We hebben de laatste spullen ophaald en hebben een kookcurcus gedaan. De Vietnamese keuken is erg divers en gaat een stuk verder dan de loempia's die wij kennen (die hier trouwens onwijs lekker zijn!). Er wordt veel gebruik gemaakt van verse kruiden, en in tegenstelling tot de rest van Azie zijn er weinig pittige gerechten. De kookcurcus begon met een trip over de tradiotionele markt waar we uitleg kregen over de diverse groentes, kruides en andere producten. Vervolgens gingen we met de boot over de rivier naar een supermooi restaurant aan het water, waar al het kookgerei al klaar stond. Samen met Omar, de amerikaanse jongen die we hadden leren kennen, gingen we aan de slag. Het was supergrappig en aan het eind van de dag konden we onze zelfgemaakt gerechten opeten onder het genot van een lekker glas wijn (de goede Franse invloed op Vietnam!).

's Avonds hebben wesamen met Omar ende AustraliersMonica en Andrew (ontmoet in Sapa) voor de laatste avond King Kong bar onveilig gemaakt en de volgende dag vertrokken we dit keer met de nachtbus naar Mui Ne.

Liefs,

Marlies & Mayonne